Paweł Rączka (urodzony 15 lipca 1970 roku w Warszawie, wzrost 187 cm) – polski lekkoatleta, biegał na dystansie 110 m przez płotki, mistrz i wielokrotny rekordzista Polski młodzików, juniorów młodszych i juniorów. Założyciel Fundacji Rozwoju Sportu.
Uczestnik Mistrzostw Europy juniorów. Wielokrotnie pobijał własne rekordy Polski. Ze sportem związany od 12 roku życia. Przez 14 lat jako zawodnik, a później trener, również reprezentacji Polski. Z wykształcenia pedagog, ukończył Uniwersytet Warszawski. W latach 1986 – 1990 reprezentował barwy Warszawianki, w latach 1991 – 1998 barwy Gwardii Warszawa.
Osiągnięcia
Sezony letnie – 110 m ppł
15.48 – 6.09.1986 r., Łódź – junior młodszy – Drużynowe Mistrzostwa Polski (Liga)
15.03 – 19.09.1986 r. – Warszawa – 100 cm wysokość płotków – Drużynowe MP Juniorów (?)
14.20 – 29.05.1987 r. – wysokość płotków 100 cm – rekord Polski – junior młodszy – 4-krotnie poprawiał swój rekord – tydzień w tydzień
14.81 – 4.06.1987 r. – 4 miejsce – Olimpijskie Nadzieje – Zielona Góra
14.55 – 23-25.07.1987 r. – 1 miejsce – 100 cm wysokość płotków – XIV Ogólnopolska Spartakiada Młodzieży – Bielsko Biała
41.42 – 6 – 9.08.1987 r. Mistrzostwa Europy Juniorów w Birmingham – upadek na 9 płotku, najmłodszy uczestnik Mistrzostw Europy Juniorów
14.47 – 23.08.1987 r., Hawana – junior młodszy – Zawody Przyjaźni – 4 miejsce
14.44 – 16-17.07.1988 r. – 1 miejsce – XV OSM Mistrzostwa Polski Juniorów – Piła
14.10 – 12-14.08.1988 r. – junior – Młodzieżowe Zawody Przyjaźni – Nyiregyhaza – 1 miejsce
14.41 – 27-30.07.1989 r. – 1 miejsce – XVI Ogólnopolska Spartakiada Młodzieży – Kielce
14.59 – 24 – 27 sierpnia 1989 roku,Mistrzostwa Europy Juniorów w Varazdinie – 3 wynik w swojej kategorii wiekowej Europy (bieg z upadkiem!) – 5 miejsce w półfinale
14.01 – 3.09.1989 r. – Kraków – junior – Mistrzostwa Polski Seniorów
13.89 – 12.08.1990 r. – Zabrze – mityng – rekord życiowy
14.19 – 3.07.1991 r. – Kraków – Memoriał Walasiewiczówny (?)
13.98 – 30.08.1991 r. – 4 miejsce – Młodzieżowe Mistrzostwa Polski w Stargardzie – (badanie pod kątem dopingu) – dyskwalifikacja
14:00 – 8.09.1991 r. – Słupsk – dyskwalifikacja
3 lata przerwy przez niesłuszną dyskwalifikację (2 lata dyskwalifikacji i rok zawieszenie zawodnika do czasu wyjaśnienia sprawy)
13.98 – 21.05.1995 r. – Warszawa – senior
14.09 – 21-23.06.1995 r. – 6 miejsce – Warszawa
14.36 – 18–20.08.1995 r. – 3 miejsce w biegu eliminacyjnym – Warszawa – Mistrzostwa Polski Seniorów
14.10 – 13.07.1996 r. – Kraków – Memoriał Walasiewiczówny – senior
15.18 – 1997 r. – 6 miejsce – Sopot – Memoriał Janusza Kusocińskiego
14.19 – 24.05.1997 r. – Poznań – senior
14.36 – 30.05.1998 r. – Bydgoszcz – Pierwsza liga lekkoatletyczna – senior
14.00 – 26-28.06.1998 r. – 4 miejsce – Wrocław – Mistrzostwa Polski Seniorów
14.62 – 8.09.1998 r. – Warszawa – Memoriał Janusza Kusocińskiego – zakończenie kariery zawodniczej
34 miejsce w 50 czołówki polskich płotkarzy, w biegu na 110m ppł – podsumowanie całej kariery.
Sezon halowy – 60 m ppł
8.36 – 8-9.02.1986 r. – Halowe Mistrzostwa Polski w Zabrzu – złoty medal w dwuboju płotkarskim ( 60 m ppł + 300m -> 8.36 + 37.11)
8.20 – 30-31.01.1988 r. – 1 miejsce – Warszawa/Zabrze – Halowe Mistrzostwa Polski Juniorów
8.04 – 25-26.02.1995 r. – 5 miejsce – Spała – Halowe Mistrzostwa Polski
7.95 – 22-23.02.1997 r. – 3 miejsce – Spała – Halowe Mistrzostwa Polski
Incydent dopingowy
Młodzieżowe Mistrzostwa Polski w Stargardzie (30.08.1991 r.) – stwierdzono wysoki stosunek testosteronu do epitestosteronu T:E = 11,95 przy właściwym profilu sterydowym A:E = 1,4. Otrzymano tą informację 4.10.1991 r. Był wtedy już 6 rok pod opieką trenera Bogdana Kwiatkowskiego, który bardzo mocno zaangażował się, aby oczyścić Pawła z zarzutów stosowania dopingu, które postawiono po tych badaniach. Od 5 lat Paweł był reprezentantem Polski. W Kadrze Olimpijskiej od 1991 r. Sezon skończył w Warszawie 20.09.1991 r.
Paweł poddał się ponownym badaniom moczu (otwarcie próbki B).
Wyniki (próbka A na początku października, próbka B w dniach 9 i 10 października 1991 r.):
| próbka A | próbka B | |
| Testosteron T:E | 11,95 | 10,2 |
| Profil sterydowy A:E | 1,4 | 1,4 |
Różnica poziomu testosteronu w dwóch próbkach to 15 %.
Profil sterydowy wskazywał na to, że zawodnik nie miał do czynienia z niedozwolonym dopingiem. Poziom testosteronu wskazywał natomiast, że zawodnik musiałby przyjąć dużą dawkę testosteronu w przeddzień lub kilka dni przed zawodami, co byłoby decyzją skrajnie nieodpowiedzialną.
Wszelkie leki zawodnik otrzymywał z polecenia lekarza kadry olimpijskiej z „apteki” PZLA. Przed Młodzieżowymi Mistrzostwami Polski Paweł naderwał mięsień brzucha na Memoriale Walasiewicz w Krakowie, co spowodowało 4 tygodnie przerwy. Podczas rekonwalescencji stosował zastrzyki z grupy witamin B, aby wspomóc regenerację naderwanego mięśnia brzucha, otrzymał je na zlecenie innego lekarza, bo lekarz kadry był na zgrupowaniu w Tokio. Była to jedyna opcja na podanie niedozwolonego środka, więc podejrzenia padły w kierunku tych zastrzyków, których, jak się okazało, pochodzenie nie było do końca jasne.
W wyniku tych testów Paweł został zdyskwalifikowany na dwa lata.
W latach 1992 – 1994 wykonano zarówno w badaniach rutynowych jak i na prośbę zawodnika szereg testów kontrolnych. Według tych badań wyszło, że stosunek testosteronu do epitestosteronu waha się u niego na skutek naturalnych przyczyn a nie przyjmowania dopingu. Badania trwały 3 lata, więc dalej nie mógł startować – był zawieszony po dwuletniej dyskwalifikacji.
Komisja wyróżnień i Dyscypliny Polskiego Związku Lekkiej Atletyki anulowała z dniem 24 listopada 1994 r. nałożoną na zawodnika karę dwuletniej dyskwalifikacji oraz zawieszenia i uniewinniła Pawła od zarzutów zażywania dopingu.
W trakcie przerwy od startów i wszelkich badań, które potwierdziłyby jego niewinność, pracował jako masażysta bokserów oraz jako kierowca firmy Hewlett Packard. Był też masażystą w musicalu „Metro” i Domu Poselskim przy basenie sejmowym. Po przerwie startował jako zawodnik Gwardii Warszawa.
Podczas wcześniejszych rutynowych kontroli w roku 1988 i 1989 nie wykryto podwyższonego wskaźnika stosunku T:E.
Paweł jako trener i mentor
W 1999 roku Paweł Rączka wraz z Beatą Świątkowską – Gołąbek założyli Fundację Rozwoju Sportu, która ma na celu promowanie lekkiej atletyki wśród dzieci i młodzieży oraz pomoc klubom i sportowcom, a także wspieranie idei fair-play.
Jako Fundacja Paweł stworzył Ośrodek Płotkarski, który ma na celu szkolenie najlepszych płotkarzy z różną przynależnością klubową. Zawodnicy, których trenował w Ośrodku: Michał Kula, Martyna Mąkosa, Konrad Donczew, Jakub Chmielnicki, Marlena Maj, Marika Marlicka, Zuzanna Lemiesz, Filip Drozdowski, Damian Czykier, Rafał Wiszniewski.
Podczas swojej kariery trenerskiej miał też pod swoją opieką płotkarzy reprezentacji Polski juniorów.
Trener:
- rok 2009 powołanie do kadry Mistrzostw Świata Juniorów w Bressanone (3 – 12.07.2009r.) w charakterze trenera (Rafał Wiszniewski),
- rok 2011 powołanie w charakterze trenera kadry narodowej na Mistrzostwa Europy Juniorów w Tallin (21 – 24.07.2011r.) (Konrad Donczew, Filip Drozdowski),
- rok 2012 – pomoc w przygotowaniu kolarzy sprinterów Kadry Narodowej Polskiego Związku Kolarskiego do Igrzysk Olimpijskich w Londynie 2012r.,
- przygotowanie piłkarzy nożnych.
Jest uznawany za najlepszego specjalistę od techniki płotkarskiej w Polsce. Przez cztery lata trenował polski talent w biegu na 110 m ppł – Damiana Czykiera, doprowadził go do Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro. Obecnie pod swoją opieką ma grupę lekkoatletów z klubu UKS Gepard. Współpracuje z młodymi tenisistami dbając o ich przygotowanie ogólnorozwojowe oraz siatkarkami klubu AZS-AWF Warszawa. Prowadzi także zajęcia biegowe dla różnych grup wiekowych i o różnym stopniu zaawansowania sportowego.